Ouren - Obereisenbach

Za 30 april 2022

25,0 km, 752 hoogtemeters, top 398

De dagetappe is niet zo lang (dacht ik, maar dat was helemaal niet zo) en er wordt koud weer voorspeld, we kunnen dus beter wat later vertrekken en langer van ons trekkershut profiteren. Zo komt het dat we pas rond half tien vertrekken. 

Het is stralend weer en er staat een ijskoude noordenwind. We lopen onze laatste meters door België, langs de Our en via het drielandenpunt met Duitsland en Luxemburg.

De omgeving is prachtig: de Our stroomt hier door een dal zonder autoverkeer en is dus helemaal voor ons wandelaars. We zien 100 tinten lentegroen afgewisseld met bomen vol bloesem en fleurige bermbloemen. Het daslook ontbreekt hier, zevenblad staat er des te meer. 

We worden zowaar ingehaald door Chantal,  die er al bijna 10 km op heeft zitten. Ze heeft er flink de pas in want dankzij slimme logistiek vandaag geen zware rugzak maar een daypack. 

We maken nader kennis, fotograferen elkaar en wisselen telefoonnummers uit terwijl we er fiks de pas in zetten. Na een paar kilometer kiezen wij een ander stukje route en scheiden zich onze wegen voor nu. We halen elkaar nog een paar keer in vandaag.

Pjotr trapt in een scherp takje en heeft nu nog één waterdichte sok.

Het terrein is echt veranderd sinds gisteren, wat vooral opvalt is dat klimmetjes veel steiler zijn. Als we na bijna 12 km voor het eerst pauzeren voor de lunch ben ik wat moe: het marstempo van vanochtend breekt me denk ik op.  Na de lunch wijken we af van de GR5.  Die lijkt te weigeren door Duitsland te gaan en voert daarom kilometers over het asfalt, terwijl aan de Duitse kant van de rivier een prima pad loopt.

Dus: bij Dasburg Pont de brug over en dan de E2 volgen langs de rivier tot je na ruim 2 km bij een asfaltweggetje komt en rechts een bruggetje ziet liggen, daar kun je weer terug Luxemburg in en de GR oppakken. Die is hier in Luxemburg gemarkeerd met een gele punt op een blauw bordje.

Er wachten ons nog 2 pittige klimmen, en daar heb ik niet zo'n zin meer in. We overleggen bij camping Kohnenhof of we bovenover en volgens de GR5 blijven gaan of toch maar afsteken via de lager blijvende weg. Dat voelt echter niet goed.

Bovenover dus maar, en dat voelt ook niet goed: het pad is goed te belopen maar vreselijk steil, het lukt niet daar een volhoudbaar tempo te vinden en we moeten regelmatig stoppen om naar adem te happen. Gelukkig hebben we nog Maoams van Ivo om ons er doorheen te trekken.

Eindelijk bereiken we een uitzichtpunt, diep onder ons zien we de Kohnenhof liggen. Helaas is dit nog niet de top, we blijven maar doorstijgen. Gelukkig lopen we door een veldje met heerlijk ruikende bloemen, die bieden even wat bloesemtherapie. De afdaling is van hetzelfde laken een pak: goed pad maar steil, dus opletten geblazen. We zijn heel erg blij met het droge weer: hier doorheen als het nat is lijkt me niet te doen.

Na een paar honderd meter asfalt begint het volgende klimmetje alweer, eerst onschuldig achter langs wat huizen maar dan weer verder omhoog. We missen het paadje naar links bijna. Nou ja, paadje, meer een spoor dat overwoekerd is door brem, bramen en brandnetels. We zijn blij dat we de lange broeken nog aan hebben.

Even na vijven bereiken we de camping, na wat voelde als een erg lange dag. We worden vriendelijk ontvangen en zetten de tent op op een schattig plekje aan de rivier. We koken op een kiezelstrandje aan het water en voelen ons rijk. 

De camping is nog in wederopbouw na het hoog water van afgelopen jaar, er is maar één douche/wc beschikbaar dus dat wordt old school in de rij staan. Terwijl ik daar sta heb ik sjans van een ladderzatte Fransoos, ik leg 'm maar uit dat ik te moe ben voor verdere avonturen vandaag.

Morgen laten we de GR rechts liggen en lopen we een vriendelijker route naar Vianden, door Duitsland: korter en met minder hoogtemeters. Onze ervaring is dat je na twee weken onderweg in topconditie bent, wij zijn pas één week op pad dus hebben nog wat groei door te maken.