Op weg!

Maastricht - Visé 24,1 km, 301 hoogtemeters

24-04-2022, dag 1.

We zijn op pad! Na bijna anderhalf jaar voorbereiding is het dan eindelijk zo ver. De afgelopen weken kropen voorbij. Én waren bijzonder door alle uitzwaai-acties en afscheidsdinertjes. Wat leven er veel mensen mee, we voelen ons gedragen door alle goede wensen, dank jullie wel! We gaan dan wel met z'n tweeën, zoveel mensen die onze avonturen gaan volgen maakt er tegelijkertijd een groepsreis van, benieuwd hoe dat gaat werken.

Het was vreemd om voor zo'n lange tijd afscheid te nemen terwijl we tegelijkertijd zelden meer dan een flinke autodagreis van huis zijn.

Om half elf lopen we station Maastricht uit. Het is stralend weer en de terrasjes vullen zich al. De stad wordt voorbereid op Koningsdag, overal wapperen al vlaggen en op het Vrijthof verrijst een groot podium.

We waren van plan onze eerste pelgrimsstempel te halen bij de Zusters Onder de Bogen. Toen ik daar gisteren over belde legde een vriendelijke zuster me uit dat ze wegens de stijgende leeftijd van de zusters taken aan het afstoten waren, en helaas viel het stempelen daar ook onder. Ook de kerken bij het Vrijthof zijn hermetisch gesloten, ons pelgrimschap loopt z'n eerste deuken op.

We lopen de stad uit via de Pietersberg, en verorberen onze thuis gesmeerde boterhammen op een bankje in de zon. Het uitzicht is prachtig: we kijken uit over een vallei met chateau Neercanne (NL) en het dorpje Kanne (B). Een wandelaar stopt om te vragen waar we heen gaan en we voeren daar een leuk gesprek over. Pjotr schiet de eerste video, zodat er ook wat beweging in de blog komt. 

We dalen af naar Kanne en steken daar het Albertkanaal over. Een afwisselend stuk langs het riviertje de Geer en door wat dorpjes volgt. Met een klimmetje bereiken we de Toren van Eben-Emael, een wonderlijk bouwsel van vuursteen, gewijd aan de vrede. Terwijl Pjotr een dutje doet in een weitje beklim ik de  toren en maak ik kennis met het eigenzinnige gedachtengoed van de bouwer van het geval. Het uitzicht bovenop is alleen al de moeite waard. 

De route loopt verder door bosjes en velden. We klimmen naar een soort hoogvlakte en lopen daar door schouderhoge, lichtgevende  koolzaadvelden die lekker ruiken en zoemen van de bijen, dat mag je wel een totaalbeleving noemen.

Onze lijven zijn wat suf geworden van het rondhangen tijdens de afgelopen wachten-tot-we-wegkunnen dagen, en we lopen nog niet echt soepel, de 24 km van vandaag trekken we echter makkelijk.

Rond 17.00 bereiken we Haccourt, waar we een pizza willen eten om het dure hotelrestaurant te vermijden. Helaas is het restaurant, in tegenspraak met de info op google maps, dicht op zondag. Gelukkig vinden we 500 m verderop een andere Italiaan. Zonder pizza, maar met prima pasta.

In de avondzon lopen we de laatste 3 kilometer naar Hotel Mosa, waar een ruime kamer op ons wacht, met uitzicht op de Maas en de snelweg naar Luik. Dag 1 zit erop!