Villarodin, rustdag
15 juli 2022 - Modane, Frankrijk
Vrijdag
Tijdens het (heerlijke!) avondeten vertellen we onze gastheer waar we mee bezig zijn en wat ons dilemma is. Hij is diep onder de indruk én vertelt dat de Chemin d'Assisi, een pelgrimsroute van Parijs naar Assisi, hier door het dorp loopt. Is dat een teken?
De rest van de avond en de halve nacht verkennen we deze optie: weg uit de drukke refuges hier, geen steile bergen meer, en veel directer 'Richting Rome' dat spreekt ons wel aan. De route loopt hier vlakbij de mont Cenis over, onder Turijn door, door de Po-vlakte naar Piemonte, daar linkend naar de Alta Via de Liguria en via een stuk Francigena en Toscane door strak richting Assisi, best een oké route.
En dan komen de nadelen: het is en blijft voorlopig bloedheet in Italië, met temperaturen ruim boven de 30 graden. Dat gaat in augustus niet beter worden. Accomodatie op deze route is schaars, en we gaan ook nog eens de vakantiepiek in in augustus. Kortom, mogelijk best een aardige route, maar niet hoogzomer. We zijn weer terug bij af.
Onafhankelijk van elkaar komen we tot de conclusie dat doorlopen naar Nice de beste optie is: hier in de Alpen is hitte veel minder een probleem en de Middellandse Zee bereiken is een mooi doel.
We werken de hele ochtend aan de planning van etappes en overnachtingen. De etappes maken we niet te zwaar, en het lukt goed om accomodatie te vinden en waar nodig te reserveren.
We lunchen in een restaurantje vlakbij. We moeten er een uur op onze salades wachten wegens, zo legt de vertwijfelde serveerster ons uit, de wankele psychische gesteldheid van de kok. De man straalt verwardheid, afwezigheid en nauw verholen agressie uit. De serveerster zou het liefst vertrekken maar ze wil haar jonge collegaserveerster niet alleen achterlaten. De salades zijn wel lekker gelukkig.
Na de siësta plannen we het laatste stuk van de route naar Nice, en dat blijkt erg ingewikkeld. Op een cruciaal punt is de refuge de Longon dicht waardoor er 30 km helemaal niks (nog geen druppel water) is, en kort daarna is er nog zo'n etappe van 30 km. Dat is ons veel te gortig. Pjotr maakt een eigen route via een camping waar we toch al een tijdje wilden overzomeren. Van daaruit kunnen we dan verder lopen richting Nice.
Pjotr is goed herstellende, ik blijf hangen op een laag energieniveau en mijn hoofd zit nog steeds vol snot, de moed zakt me in de schoenen. Morgen weer de bergen in, kamperen bij een refuge waar we niet kunnen eten omdat-ie helemaal vol zit. Tanden op elkaar en hopen dat energie, zin en moed terugkomen.
Neem de tijd die nodig is voor ‘t maken van jullie volgende beslissingen, sterkte en beterschap!
Mooi vooruitzicht die Middellandse Zee!