Vetralla - Sutri

Vrijdag

26,3 km, 441 hoogtemeters, top 492 meter 

Gisteravond gegeten bij het hotel, lekkere risotto en goed gemaakte kip. De hotelbaas maakt een bedrukte indruk en zit de hele avond film te kijken op zijn monitor: de receptie bestaat uit een tafel met pc in het grote, lichte restaurant. Er zitten ook andere lopers, 4 Fransen en een Australiër, we spreken ze niet want ze zitten net wat te ver weg.

Vanochtend om half 8 ontbijt. Op een donderklap en kort buitje gisteravond na, is het rustig gebleven qua weer. Op tv die aanstaat tijdens het ontbijt, zien we dat het bij Terracina, een stuk ten zuiden van Rome, wel flink tekeer is gegaan. De tv laat de inmiddels bekende beelden van modderstromen met dobberende auto's zien. We zien ook nog een stukje Kojak, uit de tijd dat je je nog kon onderscheiden met een kaal hoofd.

De hotelbaas wordt door de bedienende mevrouw aangespoord ook de handen uit de mouwen te steken. Hij moppert dat hij de handen vol heeft aan de rekeningen 'weet je wel hoeveel werk dat is?' Nou, weinig, want iedereen rekende gisteravond af.

Als we even na 8 uur vertrekken schijnt de zon en is de hemel overwegend blauw. Over asfalt lopen we naar en door Vetralla, we drinken er een cappuccino en kopen fruit. Na Vetralla en Giardino gaan we een heus bos in. Ik was bijna vergeten hoe hoog echte bomen zijn na weken van alleen gecultiveerde olijfboompjes. De bospaden zijn zo breed dat er ook auto's doorheen kunnen, met als gevolg dat er het nodige afval ligt.

Na het bos lopen we kilometers lang door hazelnootplantages. Groen en rustig maar ook saai. We willen na een kilometer of 10 wel rusten, maar er is geen bankje te bekennen. Bij een aantal oude torens staat wel een infobord, het bijbehorende bankje ontbreekt echter. Uiteindelijk leggen we onze zitmatjes in de berm en hebben daar een wat sneue fruitpauze, die abrupt wordt afgebroken door een regenbui. Rap het regenpak aan en op pad maar weer. Na een kwartiertje wordt het alweer droog en al gauw kan het pak weer uit.

We lunchen in Capranica: lekker bordje pasta, terwijl we eten komt er nog een buitje omlaag. Het oude deel van dit stadje ligt op een smalle, steile heuvel, vanuit de hoofdstraat gaat alles rechts steil omhoog en links steil omlaag.

Na Capranica hebben we een kort stukje zandweg en zowaar een stukje Vie Cave en dan gaan we het bos in.

Een echt bos, met een smal pad langs een kabbelend stroompje. Ik word er helemaal blij van en realiseer me hoezeer ik dit zo'n beetje sinds Frankrijk gemist heb. Alleen de Via Francigena volgt dit pad, en het is nauwelijks onderhouden: her en der moeten we over bomen heen of er onderdoor, een bruggetje is zo ver heen dat we een andere weg over het riviertje zoeken en picknicktafels zijn in verregaande staat van ontbinding. Geeft niks, het is er heerlijk groen, het ruikt er lekker en het is er mooi. Net als in het eerdere bos van vandaag vormen de roze cyclaampjes een kleurig tapijt. Het is er halfdonker ook al zien we de blauwe lucht ver boven ons.

Vlakbij Sutri lopen we dit bos uit, niets wijst er aan die kant op dat hier een prachtig pad loopt.

Het is nog steeds droog, alle rampspoed die, wederom, voor vandaag voorspeld was, gaat aan ons voorbij, we lopen bijna de hele dag in T-shirt. 

Iets na 3 uur zijn we in Sutri. We vinden ons adres vlot. Het is een Bed & Office: een slaapkamer+badkamer met een ruime werkruimte met een grote monitor een printer en maar liefst vier grote whiteboards. Hebben we allemaal niet nodig gelukkig 😀.  Warm water wel, maar dat komt uit een klein boilertje dat na een minuut douchen leeg is. En dat terwijl dit de eerste plek is waar het fris is. 

Korte douchebeurten omdat het kleine boilertje na een paar minuten leeg is, reuze eco. Nu voor de laatste keer, en heel voorzichtig, mijn t-shirt en wat ander spul wassen, en daarna sightseeen, tijd en energie genoeg.