San Miniato - Gambassi Terme

Zondag

24,3 km, 589 hoogtemeters, top 267 meter 

San Miniato op zaterdagavond: restaurants zijn volgeboekt, we hebben 'geluk' dat we bij een pizzeria tot 8 uur kunnen eten. We eten er matige pizza's voor een hoofdprijs. De vloek die toerisme heet, en waar we zelf natuurlijk een bijdrage aan leveren. Mooi dorp, met veel oude gebouwen en fantastisch uitzicht over de vlakte en naar de bergen toe. We doen inkopen voor de lunch morgen, onderweg naar Gambassi Terme gaan we niets tegenkomen. 

Om half negen zijn we alweer terug op onze kamer en vlijen we ons op de in plastic verpakte matrassen. Lekker rustig hier, dat dan weer wel.

Na een muesliontbijt in onze cel gaan we rond half 9 op pad. De lucht is stralend blauw en het is heerlijk fris, zo fris dat we ons langemouwenshirt over de loopshirts heen aandoen. We vertrekken door het nog slaperige dorp. De eerste kilometers gaan over een doorgaande weg die nu lekker rustig is.

Na een paar kilometer passeren we de enige bar annex alimentari van vandaag, we drinken er een cappuccino en eten er koekjes bij. Een groep Amerikanen met gids dendert er ook naar binnen, ze zijn zeer aanwezig. 

Het asfalt gaat over in een zandweg, deze zullen we, op de laatste paar kilometers na, de hele dag volgen. Het is een mooi route: de weg heuvelt wat en loopt bijna voortdurend over een kam, waardoor we alle kanten op prachtig uitzicht hebben. De typisch Toscaanse cypressen staan her en der mooi te wezen. Er zijn bosjes, wijngaarden, olijfgaarden en graanvelden, en aan de horizon blijven  bergen in beeld, heel mooi allemaal.

De warme shirts kunnen al gauw uit, door de klimmetjes en doordat de zon sterker wordt.

We zien er voor het eerst aardig wat andere wandelaars en maken een praatje met een paar Australiërs die straks in hetzelfde hostel zitten, zij beloven dat we daar ook nog Belgen gaan treffen. We treffen ook een stel Engelsen die een weekje VF lopen, we maken foto's van elkaar bij een mooi pauzeplekje. Er staat een oud kerkje dat al grotendeels is overwoekerd door planten, je zou er zo een Doornroosje in verwachten.

We passeren nog een paar stellen, we zien wel of/waar we die nog spreken. Voor ons is deze etappe een makkie, we zien andere wandelaars moeite hebben met de klimmetjes en gaan ook veel harder dan iedereen die we inhalen. Zelf worden we niet ingehaald 😀. 

Rond half vier bereiken we Ostello Sigerico, waar het weer even hannessen is voor we een eigen kamer met badkamer hebben. Ik dacht dat ik die geboekt had maar ergens in de ellenlange Italiaanse bevestigingsmail staat dat we een gedeelde kamer hebben. Er is plaats genoeg, nu hebben we plotseling een compleet appartement met keuken voor €17 pp.

Vanavond eten we hier, samen met andere wandelaars, gezellig!