Levens - Nice
4 augustus 2022 - Nice, Frankrijk
Donderdag
27,8 km, 612 hoogtemeters, 1130m gedaald top 731m
We eten prima en voor een goede prijs in hotel Le Vigneraie. Apart hotel wel: van buiten ziet het er best posh uit, binnen is het een beetje verlopen aan het raken. Zowel het diner als het ontbijt worden gerund door een vriendelijke en energieke jongeman. Het diner is prima en het ontbijt ook. Ik slaap als een blok, Pjotr wordt wakker van aso bovenburen die na middernacht thuiskomen en een onnodige hoop herrie schoppen.
Rond 7.45 beginnen we aan onze laatste etappe tot Nice, etappe nr 87 op dag 103 is dat. We lopen Levens uit via le Grand Pré, een groot groen veld midden in het dorp dat een bijzondere ecologie schijnt te hebben. We zien er ook een circustent staan, dat is niet de eerste die we zien, Frankrijk lijkt een heuse circuscultuur te hebben.
Na de Pré volgt een stukje klimmen door wonderlijk terrein: ruwe paden, zand, dennen, het heeft iets duinachtigs en iets rommeligs.
Er komen een paar rugzakkers van de andere kant, het blijken jonge Belgen die de Alpen van zuid naar noord gaan doorkruisen. Ze kamperen in een hangmat, op mijn vraag hoe ze dat boven de boomgrens willen gaan doen, komt de veelgehoorde, en ook door ons veelgebruikte, uitspraak: 'we zien wel'. We waarschuwen hen voor de omleidingen en de lange tocht tussen Utelle en St. Dalmas. Ze lijken niet al te best voorbereid: ze hebben alleen een grove kaart en moeten de kaart van Frankrijk nog een keertje Osmand downloaden. Nou, succes met de franse Wifi. Ach, ook zij zullen het wel redden uiteindelijk. De jongeman heeft een Ville de Nice pet op (ja Maartje, dezelfde!) eens kijken of wij die ook kunnen bemachtigen.
We klimmen nog wat verder en dalen dan af naar Aspremont, waar we een heerlijke cola drinken (met ijs en citroen) en koud water bijtanken.
Dan volgt de laatste klim van de hele route, over mont Chauve. Het is een geleidelijke klim over een stenig pad, goed te doen, mede dankzij het windje dat er staat en de scherpe randjes van de hitte afhaalt. Onder ons zien we steeds meer bebouwing, bij veel huizen verraadt een blauwe rechthoek een privezwembad.
De afdaling is nog wat steniger en behoorlijk lang, we moeten tenslotte naar zeeniveau.
We hebben de hele tijd zicht op die zee, hij is echter nog best ver weg. We lunchen tussen olijfbomen. Het stokbrood dat ik gisteren kocht is nauwelijks weg te krijgen, met het laatste beetje, inmiddels gistende, jam lukt het nog net, met worst echter niet. We scheuren het dan maar in stukjes voor de locale fauna. We drinken weer heel wat af, en zijn blij met een waterpunt vlak voor we de bebouwde kom van Nice in lopen.
We lopen 2 uur door de buitenwijken en de binnenstad van Nice, onderbroken door nog een colapauze. Het is 32 graden, maar in de schaduw trekken we het best. Het officiële eindpunt van de GR5, op een vaag plein zonder verdere aanduiding, missen we. Dat neemt ook niemand serieus.
Om 16.15 uur bereikten we de Middellandse Zee, wauw! Pjotr vraagt een bevallige jongedame onze finishfoto te maken en dat doet ze bekwaam. We pellen onze drijfnatte kleren af en vervangen die door zwemkleren. Oh, wat een heerlijke duik in zee is dat! En fijn, die koude douches op het strand, het zeewater is 29 graden dus dat koelt nauwelijk af.
Na een uurtje is het tijd om verder te gaan: anders verbranden we en ons logeeradres is nog eens ruim 5 km verderop. We lopen langs de Tourist Information voor een pelgrimsstempel (nooit van gehoord) en een GR5 souvenir (ook nooit van gehoord). Jammer dan.
Een paar kilometer langs de boulevard des Anglais, de bocht om bij de haven en dan nog 2 km verder een wijk in. Bij een super wat ontbijtspullen voor morgen gehaald en dan het irritantste deel van de dag: het appartementengebouw waar ons logeeradres zit vinden en binnenkomen. Toch weer de gastheer bellen, ja, ik kom eraan, en we zijn binnen. We hebben een slaapkamer met eigen badkamer en airco, best oké.
Rap douchen en weer de deur uit om te eten. Dat valt niet mee, het gekozen restaurant is dicht, een andere optie is vol en niet te vermurwen er een tafeltje bij te schuiven. We sjokken verder naar een Indiaas restaurant en eten daar mwah. Champagne hebben ze niet, dus die gaan we morgen drinken, als het even kan bij La Victoire, Nico!
Hiermee eindigt ons verhaal over de GR5. We hebben besloten tot eind augustus hier in de omgeving te gaan kamperen. Daar gaan we niet over bloggen: dat wordt een standaard kampeervakantie. Ik ben van plan nog ergens één terugblikblog te schrijven, en als je vragen hebt kun je die in de reacties op deze dag stellen. Als we de wandeldraad oppakken Richting Rome hervatten we de blog weer.
Dus: wordt vervolgd.....
Maar wordt vervolgd....
Veel plezier in Nice en omgeving!!
😘🥂 En groetjes van Geert en mij!!
Geniet ervan en ik wacht vol spanning af op de vervolgverhalen.
Oef… nu komen de zware dagen voor ons als lezer… een zwart gat… geen dagelijkse updates… 😳😍
Veel plezier en geniet ervan
Lieve groet je tante uit Velden.Sophie🙋♀️
Mooi plaatje van een mooi stel zo met de wandel/ tentstokken aan de middellandse zee😊 geniet van jullie welverdiende tussenstop!
Fijne kampeerdagen en tot eind augustus, dan lees ik graag weer met jullie mee!
Liefs, Mirelle
Ik kijk er naar uit de verhalen te lezen als de tocht weer opgepakt wordt.
Nu een welverdiende rustperiode, gewoon even lekker vakantie vieren!
Jullie dagelijkse updates gaan we missen, we zijn benieuwd hoe jullie avontuur na deze welverdiende pauze verdergaat!
Liefs, Marlies en André
Ik mis jullie dagelijkse verhalen. Was echt genieten. Hele fijne vakantie samen. Groet, Aura