Le Grazie - Sarzana

Maandag

11,0 km, 224 hoogtemeters, top 111m

Gisteravond rondgelopen op het dorpsfeest: de braderie bekeken: veel snoep en snacks. En textiel dat zo te zien al 40 jaar in de kraam heeft gelegen en waar dan toch 'nieuwe collectie' bij staat. We vragen ons af hoe mensen kunnen bestaan van zo'n kraam. 

We brengen een bezoekje aan de kerk van de Maria waar het feest om draait en steken er een kaarsje aan in speciale kaarsjestent, de opbrengst is voor het lokale Rode Kruis. De kerk en het dorp zijn feestelijk verlicht.

Er staat een lange rij bij de etenstent, het hele dorp zit op het centrale plein te eten. Hadden we misschien beter bij aan kunnen sluiten, de pasta die wij in een restaurantje eten is onbijzonder.

Even na negenen begint Davide te zingen. Hij houdt van up-tempo liedjes met een flinke beat eronder, de boel is echter zo gemixed dat alles op elkaar lijkt. Het mag de pret niet drukken: het hele dorp danst, van piepjong tot stokoud.

We kunnen uitslapen vanochtend: de boot naar Lerici vertrekt pas om 12.50 uur. Wij gaan rond 10 uur de deur uit en lopen via een betere route dan gisteren terug naar Portovenere. Na een half uurtje komen we uit bij een strandje waar de zee er fris uit ziet. Dat anderhalf uur wachten tot de boot gaat kan ook hier. De beslissing is gauw genomen: zwemkleding aan en het water in. Lekker! Tussen de duiken door pruts ik nog een LinkedInpost in elkaar om de studenten die vandaag hun diploma ontvangen te feliciteren, uit het oog is niet uit het hart!

In Portovenere halen we lunchfocaccia die we op de boot opeten. Lerici is al net zo pittoresk als de andere dorpjes van de afgelopen week aan de Ligurische kust. We klimmen door smalle straatjes naar boven om de berg van vandaag (iets meer dan 100m, net genoeg om flink van te gaan zweten) te bedwingen. 

Boven komen we uit op een drukke weg. Locus geeft een pad parallel aan die weg aan als alternatief, maar dat is overwoekerd/afgesloten/volgestort met afval, dus we storten ons in het drukke verkeer. Even verderop is een looppad aangelegd gelukkig. 

De volgende hindernis is de brug over de Magra. Locus wil over een andere brug dan wij, 5 km omweg zien we niet zo zitten. Een pad dat naar die brug leidt bestaat niet meer: opgeslokt door een bouwterrein, verder langs de drukke weg dan maar.

De brug waar wij overheen gaan is, uhm, niet zo fijn. Het is er niet verboden voor voetgangers, maar waarschijnlijk hebben ze dat bord er niet neergezet omdat ze niet voorzien hebben dat iemand het in z'n hoofd zou halen hier te gaan lopen. We lopen eerst strak langs de vangrail op de weg, maar op de brug voelt dat te gevaarlijk. Aan de andere kant van de vangrail is wel een soort van voetpad. Dat bestaat uit grote tegels waarvan er veel gebroken zijn, waardoor er grote gaten in zitten. We klauteren toch maar over die rail én over alle gaten in het pad.

Aan het eind van de brug moeten we weer de weg op en zelfs over, om aan de andere kant over de vangrail te klauteren en door het onkruid verder te ploeteren. We zijn blij als we de weg af zijn en de achterkant van Sarzana bereiken. Het is er rommelig: hobbelige weg, zie maar waar je loopt, rommelige bedrijfjes, de achterkant dus. Duurt gelukkig niet al te lang, we bereiken al snel onze B&B.

Het ondertussen normale gehannes om binnen te komen volgt: waar zit hier de bel, die is er niet, ik app wel, ik bel wel, in gesprek, hij appt dat er iemand aankomt, ja die mevrouw blijkbaar, en we zijn binnen. Prima kamer wel, en het ontbijt staat al klaar voor morgen, kunnen we lekker vroeg weg.

We sorteren onze spullen en bepalen wat we vanavond aan Lida mee gaan geven: tent + haringen, slaapmatjes, badhanddoeken, één set stokken, wat overtollige kleren en, na enige aarzeling, de stoeltjes. Al met al een kilo of 4, dat gaat we wel voelen!

Het eerste pelgrimshostel is geboekt voor morgen. Morgen betreden we de Via Francigena, dat betekent fijner lopen dan de afgelopen weken, meer ontmoetingen, en elke dag echt dichter bij Rome!