De laatste etappe

Langst-Kierst - Nijmegen, 103 km, gem snelheid 18,0 km per uur.

Vannacht heeft het urenlang hard geregend, en wat we tot nu toe met kunst en vliegwerk hebben weten voorkomen is dan deze laatste nacht toch nog gebeurd: flinke plassen in de leefruimte én de slaaptenten. Alle matjes en slaapzaken hebben flinke natte plekken, en het is maar goed dat alle spullen die in de leefruimte lagen in plastic tassen of in de fietstassen zaten.

We soppen de honderden meters naar de sanitairscontainers door het natte gras, de weg staat helemaal blank. Gauw wegwezen hier, naar huis! We pakken de natte bende in en vervolgen voor de laatste keer onze reis. Eerst nog 15 km Rijnroute, zoeken, keren, hobbelen, verwarring door het grote aantal cryptische en elkaar tegensprekende routebordjes, alles zit er weer bij dit laatste stukje.

Bij Uerdingen verlaten we de Rijnroute en leidt Pjotr ons vakkundig over allerlei kleine weggetjes (die véél  minder hobbelen dan de RR). We snickerpauzeren in een overdekt bushokje, terwijl de eerste bui van vandaag met donder en bliksem neerslaat. In Vluyn roepen kerkgangers ons toe dat ze Petrus zojuist hebben gebeden om beter weer.

Na Vluyn rijden we volgens de kaart de Niersroute. De Niers zien we nergens maar het schiet lekker op en het fietspad langs de weg is ongekend prima. Met dit weer hebben we ook weinig last van tegenliggers... In Geldern lunchen we in een restaurantje, voorlopig de laatste schnitzel-frites voor de jongens! Verder gaat het, tegen de harde westenwind in, langs Kevelaer, Weeze (weer een zware bui) en Goch naar het Reichswald.

Vlakbij grensovergang Kessel (D) houden we onze laatste appeltjespauze, en dan komen we op echt bekend terrein: de lange rechte heuvelweg door het Reichswald, de groene grens over bij Grafwegen, door Breedeweg, de klim Groesbeek door tot op het hoogste punt op de Nijmeegsebaan, en dan roetjs, de Groesbeekseweg af en Nijmegen in.

Bijna onwerkelijk dat we nu echt nog maar een paar honderd meter te gaan hebben. Deze laatste week hebben we maar liefst 580 km gefietst, en nu zitten de laatste loodjes er echt bijna op! De laatste hoek om en dan zijn we thuis.

Wauw, de vlag hangt echt uit, en op de ramen hangen grote posters met "welkom thuis, fietskanjers" erop. Dat is nog eens een warme ontvangst. Otto parkeert zijn fiets voor de laatste keer midden op straat en belt aan om oma in de armen te kunnen vliegen. We zijn weer thuis, na 3.146 km fietsen en heel veel memorabele avonturen.