Gambassi Terme - San Gimignano

Maandag

14,0 km,  419 hoogtemeters, top 330 meter 

Voor het eten klets ik een tijdje met Mike, Debbie en Cathlijn, 2 Australiërs en een Belgische. Ze puffen nog na als ze het hebben over de helse tocht door de verzengende Povlakte. Een andere Belg die later aankomt verzucht dat dit de mooiste etappe van de 60 Francigena-etappes tot nu toe was. Voor ons is het pas de 6e, ik ben het wel met hem eens.

Het eten was lekker maar helaas zaten we aan tafel naast een zwijgzame Italiaan en zijn maat en dito Waal, dus veel kwam er niet van gesprekken. De Italianen zagen we in Lucca al lopen. We dachten dat het broers waren, ze lijken nogal, maar ze blijken vrienden en lopen van Lucca naar Siena. Na het eten konden we het kerkje bij de ostello bekijken, heel oud weer. Veel kerken hier zijn van rond de 12e eeuw, erg mooi.

Matig geslapen: buiten koelt het serieus af 's nachts maar binnen hangt de warmte nog. Jammer, want deze ostello is een prachtige plek en we hadden een uitstekende kamer voor geen geld. We ontbijten met Cathlijn en de zwijgzame Waal, die de Chemin d'Assise blijkt te lopen, die loopt hier tot Siena gelijk op met de Francigena.

Wij hebben overwogen bij Siena over te stappen op de Chemin en dan via Assisi naar Rome te lopen maar gisteren besloten voor directe weg te kiezen: via de Francigena naar Rome: het is een mooie route en langzamerhand is het voor ons mooi geweest. 

Rond 8 uur vertrekken we, en in de ochtendzon ziet de omgeving er nog mooier uit dan gisteren: foto's maken maar weer. In de niet-zo-verte zien we San Gimignano al liggen: de torens priemen in de lucht. Korte etappe vandaag, we mikken er op voor 12 uur aan te komen, tot 12.30 kunnen we onze rugzakken kwijt bij Palazzo Buonacorssi, daarna zijn ze pas om 15.00 weer open.

We klimmen van de ostello naar Gambassi Terme en slingeren daar door de straatjes van de oude stad. Na een kort stukje asfalt mogen we een strade bianche op (witte zandweg). KIlometers lang heuvelen we door wijn- en olijfgaarden met prachtige uitzichten op bosjes en heuvels daarachter, met aan de horizon de echte bergen van de Abruzzen. Het is alsof we door een fotokalender lopen: weer een cipressenlaan, weer een prachtig kerkje op een heuveltop. 

Het is genieten van de planten: de bermen kleuren van roze en gele bloemetjes, metershoge rozemarijnheggen staan in bloei, dikke trossen druiven en zwart kleurende olijven hangen te wachten op plukkers. 

Pjotr maakt heel wat foto's. Soms mag ik er ook eentje maken, dat wil zeggen, Pjotr bedenkt de compositie en dan mag ik de telefoon in de juiste positie vasthouden en afdrukken. En dan nog weet ik het regelmatig fout te doen en moet het over. Laat mij maar schrijven.

Af en toe passeren we pauzerende pelgrims, en als we zelf pauzeren halen zij ons weer in. We kennen elkaar inmiddels dus dat voelt vertrouwd. Geen barretje onderweg vandaag, dat is nieuw...

Bij een afvalinleverpunt, zoals altijd een uithoek met -tig afvalscheidingscontainers op een plek waar je alleen met een auto kunt komen, wordt ons stevig de les gelezen door een Italiaan. Al die toeristen gooien hun rotzooi maar weg waar ze willen en ondertussen wel commentaar hebben op Italianen! Terwijl hij, 81 jaar, nog werkt! Of we deze boodschap door willen geven aan de kranten en de president! We pruttelen nog dat pelgrims geen rotzooi maken. Oké, die niet, maar de toeristen wel! Gelouterd lopen we verder.

Rond half 12 klimmen we San Gimignano in, waar het verbijsterend druk is: op een maandagochtend eind september zijn de straten vol toeristen. We zijn hier ooit in de jaren 80 geweest, toen was het nog vrij slaperig.

We vinden palazzo Buonaccorsi makkelijk, het ligt midden in de hoofdstraat. We worden vriendelijk ontvangen en krijgen te horen over de lange geschiedenis van het pand, dat dateert uit de 13e eeuw. We laten onze rugzakken achter en gaan, gewapend met handige tips over waar te eten, op pad.

Voor een paar uurtjes zijn we echt toerist: we beklimmen de Torre Grossa, vanwaar we een fantastisch uitzicht hebben over de stad en de wijde omgeving en bezoeken een paar musea en de Dom. Prachtige frescos hier! Op een plein staat een eindeloze rij voor een ijswinkel die in 2008-2009 wereldkampioen, die teert al lang op zijn roem!

Na drieën kunnen we inchecken, we hebben een kamer met antieke meubelen in dit 13e eeuws palazzo Buonaccorsi. Met flinke pelgrimskorting waardoor dat betaalbaar wordt.

Pjotr vertrekt naar de wasserette, ik stort me op de planning om een beeld te krijgen van de laatste loodjes. Ergens eerste helft oktober zit dit avontuur erop, best een raar idee....