Galleno - San Miniato

Zaterdag

21,1 km, 324 hoogtemeters, top 142 meter 

Gisteravond zagen we op tv de ontreddering in Senegallia en Pianello na de overstromingen daar. We houden zelf de weerberichten goed in de gaten maar natuurgeweld van dit formaat komt bijna altijd als een verrassing. 

Onder ons zit een pizzeria waar op vrijdagavond karaokeavond is, slapen komt er dus pas van na middernacht. Het verbaast de hotelbaas dat het karaokegeluid doordringt tot de slaapkamer, en dat verbaast ons dan weer.

Na het ontbijt blijven we hangen op onze kamer: we hebben nog wat planwerk te doen en het regent volgens de voorspellingen tot 11 uur, onze uitchecktijd. Als we vertrekken druppelt het nog en het is verrassend fris, voor het eerst sinds maanden gaat de regenjas aan.

Na een kilometertje drukke weg mogen we een zandpad op. We lopen door een gebied dat bos aan het worden is: de aanplant is nog niet al te hoog. Het is er rustig en het pad is ondanks de nattigheid goed te belopen. Waar de ondergrond kleiig is groeien onze schoenen uit tot modderklompen. 

Het wordt droog en de zon komt door, de regenjassen gaan uit. 200m verderop slaat er toch weer een bui naar beneden en gaan de jassen weer aan. In tegenstelling tot een paar dagen  geleden is de regen nu koud en is het flink afgekoeld. Zelfs met de jassen aan krijgen we het koud, dat is een bijna vergeten ervaring.

We klimmen Fucecchio in en duiken een bar/restaurant in. De langemouwenshirts gaan aan. We zien op een app dat het buiten is afgekoeld tot een ijzige 15 graden, geen wonder dat we afgekoeld zijn. 

Lekker eten: pasta met ragu/risotto met artisjok en verse salades. Vin Santo van het huis bij de koffie, om het niet helemaal alcoholvrij te maken. Buiten breekt de zon door.

Alle stadjes liggen hier op een heuvel, dus na de lunch dalen we af uit Fucecchio. We komen uit in het nieuwere deel, het is er doodstil op zaterdag om half 3. Goed dat we boven gegeten hebben.

De reis gaat verder door een vlakte: we lopen een stukje over de dijk van de Arno en dan over landweggetjes tussen druiven en zonnebloemen door. De zonnebloemen zien er verschroeid uit, zouden ze die nog gaan oogsten? Voorlopig doen de duiven zich eraan tegoed. 

Nu het geregend heeft en er door de kou minder vocht in de lucht zit, is het bijzonder helder geworden. We lopen in een vlakte die aan alle kanten begrensd wordt door heuvels en bergen die zich scherp aftekenen tegen de wolken en de blauwe lucht. Hier en daar priemen torens omhoog waar dorpjes liggen. We zien San Miniato ook al van verre liggen, voor de verandering lijkt het veel dichterbij dan in werkelijkheid het geval is. De route is best aardig vandaag, behoorlijk autovrij en afwisselend.

Een paar kilometer voor San Miniato is er een VF rustpuntje ingericht: een kraampje met gratis water, wat koekjes, infofolders en lekkere stoelen. Met een gastenboek voor je bedankje en het verzoek je foto te mailen. We zijn net toe aan een pauze dus wij doen mee.

Een laatste klimmetje brengt ons naar San Miniato en het San Francesco klooster waar ik onderdak geregeld heb. We worden binnengelaten, maar ik blijk een stap in de zeer omslachtige reserveringsprocedure gemist te hebben, waardoor we niet op de lijst staan. De portier van dienst zucht en kreunt, legt de hele procedure nog eens uit en zoekt dan gelukkig toch maar een kamer voor ons. 

De rugzakken mogen niet mee naar de kamer om te voorkomen dat er bedwants binnendringt. Ik snap dat je die niet binnen wilt hebben. We worden wel geacht onze eigen lakenzak en slaapzak te gebruiken, ik denk dat als je die beesten bij je hebt, ze daarin zitten...

We krijgen een Spartaans kamertje met eigen badkamertje, dat klopt wel met de €35 die we betalen. Mee-eten kan niet, dus weer geen 'ontmoeten' vandaag. We hebben vandaag één andere wandelaarster gezien, en dat op zaterdag, erg druk is het blijkbaar niet op de VF momenteel.

Zometeen het dorp in om een hapje te eten. Als we de uitgang weten te vinden, dit klooster is een enorm doolhof.