Ermsdorf - Echternach

Di 3 mei 2022

27,0 km 747 hoogtemeters, top 421

We slapen een lange nacht: rond half negen vallen de ogen al dicht en om 6 uur staan we weer op. Het is niet meer zo koud 's nachts (6 graden!), en dat slaapt heel wat lekkerder. 

Om 7.15 gaan we, samen met Chantal, op weg. De zon komt net boven de heuvel uit. We beginnen met de langste klim vandaag, en lang is-ie. Over het asfalt lopen we ons warm. Een beukenbos volgt, prettig lopen daar. We zien de eerste rotsen verschijnen, een voorproefje van wat nog komen gaat.

We schieten geweldig op. Na 8 km komen we rond 9 uur bij Beaufort waar Auberge Rustique al vanaf 7 uur open is, daar heb je wat aan! We drinken er lekkere koffie met voor de liefhebbers appeltaart.

We bereiken nu het Müllerthal, het Luxemburgse Klein Zwitserland, een sprookjestuin met riviertjes, bossen en heel veel spectaculaire rotsen. Het nieuws over Pjotr's lekke sok is goed opgepakt: waar het drassig is hebben ze behulpzaam bruggetjes of planken gelegd.

We lopen een hele tijd easy langs een riviertje en dan volgt een lange klim. Boven is het lunchtijd. Het bankje is bezet door een mountainbiker die een hypo ligt te krijgen, we redden 'm met een zakje suiker.

Het is druk hier: het ene na het andere Nederlandse gezinnetje (pa, moe, 2 á 3 kinderen + hond) passeert. 

De volgende kilometers zijn prachtig,  we sukkelen van foto naar foto. Over rotswanden, klimmers, nog mooiere rotswanden, oh wat een grappig bruggetje, ja hier een filmpje...

Het lopen is ondertussen ook nog best pittig,  het motto van de GR5 lijkt 'kunnen we bovenover, dan gaan we bovenover!'. Zo bereiken we wel het hooggelegen Berdorf waar we zowaar een zonnig terras vinden. Zo gauw de zon even weg is gaan de hoodies rap weer aan.

De gratis bus naar Echternach komt langs, daar stappen al zoveel Nederlanders in dat we die maar laten gaan.

Berdorf weer uit en via velden naar beneden, het bos weer in, met nog veel meer spannende rotsformaties. We beginnen echter moe te worden en nemen heel wat minder foto's dan in de ochtend. Volgens Pjotr's garmin hebben we alle hoogtemeters vandaag weggestapt, we hobbelen echter van het ene trappetje naar het andere, het blijft op en af gaan. In de Wolfsschlucht moet er dan toch weer gefotografeerd worden, te mooi.

De afdaling naar Echternach is een goed bedoeld kassseienpad naar beneden, het is echter zo steil dat het echt niet lekker loopt met inmiddels knap moeie benen. We doorkruisen de winkelstraten en terraspleinen van Echternach. 

Op de brug zien we aan de overkant in Duitsland camping Echternacherbruck al liggen, en we vinden ook een ingang. Maar waar is de receptie? We vragen het aan een Nederlander (da's bijna iedereen), en blijken nog een flink stuk verder te moeten lopen, de camping is gigantisch. Bij de receptie worden we vlot geholpen, we mogen een paar honderd meter terug een plekje uitzoeken. 

Ik ben flink moe, maar de boodschappen moeten ook nog gedaan worden. Samen met Chantal sleep ik me wéér de hele camping over, naar een supermarkt. We lopen daar een beetje daas rond: we willen maaltijdsalade maken maar bedenken waarmee blijkt een enorme mentale inspanning. Met een  flinke berg boodschappen sjokken we weer terug naar de camping.  Vanavond eten we aan de oever van de Sure!