Dubrovnik

18 juni 2005 - Dubrovnik, Kroatië

Donderdag16 juni
Na een goede, maar korte, nachtrust worden we om 5.00u gewekt. Het ontbijt aan boord is boven verwachting. Aan dek zien we Kroatië voor het eerst liggen in de zon. Een plaatje. We gaan van boord, slippen dankzij onze fietsen snel door de douane, en fietsen zo naar camping Solitudo.

Om 8.00u hebben we de tent al staan. Na een 2e ontbijtje gaan we Kuna's pinnen, kopen een krant en een snorkel en gaan voor het eerst naar het Kroatische strand. We experimenteren met de snorkel en zien de eerste zeëgels in het glasheldere water.

Na een lekkere vleesrijke lunch aan het strand, verruilen we de zee voor het zwembad bij een hotel in de buurt. Wat een luxe toch weer. Als we terugkomen op de camping blijken Pam en David, de Amerikanen die we in Pozzuoli ontmoet hebben, ook gearriveerd te zijn!

Pam is al de stad in en David gaat met ons mee dineren in het campingrestaurant. We wisselen ervaringen uit en overleggen over mogelijke routes. Otto neemt David een uitgebreid diepte-interview af (in het Engels!). We moeten hem af en toe helpen maar hij pikt het Engels snel op. Tim is zó moe dat hij zijn hamburger niet op kan. Om 21.30u gaan we allemaal onder zeil.

Vrijdag 17 juni
De dag begint met een machinewas. We ontbijten in de zon en begroeten Pam. Zij gaat met Pjotr en de jongens naar het strand. Petra wacht de was af en werkt het dagboek bij. Een uurtje later strijkt zij ook neer op de Copacabana op een ligstoel onder een parasol.

De jongens kaarten met Pam en Otto onderwerpt ook haar aan een "What is your favourite ....." kruisverhoor. We lunchen weer aan het strand en ons plan om de middag de stad in te gaan verdampt. We zijn veel te lui en de tijd glipt door onze vingers. Otto wil ook nog naar het zwembad en dus sjouwt Pjotr daar ook nog met de boys naar toe, terwijl Petra de schone was opruimt.

Op de camping ontmoeten we twee fietsende Noren, die vanuit Palermo naar hier zijn gefietst. Zij hebben hier al een stukje kustweg gefietst ten zuiden van Dubrovnik. Dat is hen niet best bevallen. Erg smal en weinig ruimte voor inhalende auto's. We beraden ons hoe vanaf hier verder te gaan. Morgen maar wat info verzamelen bij de Tourist Information.

Als aperitief drinken we een fles wijn met Pam en David, daarna eten we samen reuzenpizza's in een piepklein restaurantje waar Pam plaatsen gereserveerd heeft. Na een gezellige avond nemen we afscheid. Shall we meet again?

Zaterdag 18 juni
Na het ontbijt pakken we de bus naar de stad. Onderweg valt op hoe groen het hier is, en hoe verzorgd alles er bij ligt, een verademing na het vaak rommelige Italië.

Voor we echt de stad ingaan werken we de site bij, we zijn er 2 uur zoet mee, de jongens verliezen, terecht, hun geduld.

We maken een wandeling over de prachtige en erg hoge stadsmuren om de oude stad Dubrovnik heen. Prachtige vergezichten: diepblauwe baaien en strandjes, verre groene eilanden, de prachtige oude stad zelf, de bergen die direct erachter oprijzen en enorme cruiseschepen vlakbij de levendige haven.

Het is heet, en de jongens willen eigenlijk vooral zwemmen bij de camping. We proberen nog wat info los te peuteren over fietsroutes bij de toeristeninfo, maar die kunnen ons niet wijzer maken. Petra ziet erg op tegen het fietsen over de grote kustweg hier, die druk, smal en daarom soms gevaarlijk heet te zijn.

Met een Telegraaf in de tas gaan we terug naar de camping, en bezoeken een van de zwembaden bij de hotels die tot het Babin Kuk complex behoren en die we allemaal mogen gebruiken, luxe hoor. Deze avond kookt Petra maar weer eens zelf: pasta en saus die al sinds Italië in de tas zitten.

Foto’s