Chalets de Bise - Refuge de Trebentaz

Zondag

14,1 km, 1227 hoogtemeters, top 1859m

Om half zeven staan we op zodat we om zeven uur aan kunnen sluiten bij het ontbijt. Met een gebakken eitje dit keer, het zijn de kleine dingen die het doen. Ik drink sloten thee en koffie, indrinken blijkt goed te werken. 

Tegen achten gaan we op pad. Dat geldt voor bijna iedereen, en iedereen volgt dezelfde route, naar de Pas de la Bosse, we zien een sliertje mensjes naar boven kruipen. De klim, 300 meter omhoog, is behoorlijk steil. We hebben geleerd van gisteren: nog langzamer omhoog. We druipen toch weer snel van het zweet  hoewel het lekker koel is. En heel mooi, we klimmen de kom uit en komen steeds dichter bij enorme rotspartijen.  

Een nieuwsgierige bouquetin met grote horens hupt een stukje met ons mee. We horen regelmatig marmotten fluiten maar we zien ze nog niet.

Op de pas laten we een foto maken, we kunnen heel ver kijken daar, naar sneeuwwitte toppen in de verte. In de afdaling haalt iedereen ons in, maar we gaan nog steeds sneller dan de richtingbordjes aangeven, en rond half elf bereiken we Chapelle d'Abondance. Daar duiken we het eerste terras op dat we open zien. We bestellen koffie en bosbessentaart. Die taart laat even op zich wachten maar is dan heel mooi gepresenteerd, met zelfs een bolletje ijs. De rekening is er ook naar, €29, au. Blijkbaar hebben we het allerchiqueste hotel getroffen... Er is wel goed bereik dus we kunnen wat digitale zaken regelen.

We bezien de route nog eens en veranderen ons overnachtingsadres voor morgen: we gaan dan naar dezelfde (Zwitserse) gite als de andere lopers die we hebben gesproken. Dat maakt de te lange etappe van morgen korter, en de te korte van de dag erna een handig stukje langer. Het voelt als een goede actie.

We pikken brood en jus op voor de lunch en lunchen aan het water bij een picknicktafel. Nog een klein stukje vlak fietspad en dan gaat het omhoog, ruim 800 meter in een kilometer of 5. Langzaam en op ons gemakje stijgen we. Eerst door een bos, langs een rivier met een flinke waterval, dan door weiden. Het pad is overal goed te belopen, vooral omdat het minder rotsig is dan gisteren. Regelmatig stoppen we om op adem te komen en tegelijkertijd van het adembenemende uitzicht te genieten 😀. Heel lang kunnen we de pas zien waar we vanochtend overheen kwamen.

Hoog boven ons ligt de refuge de Trebentaz, waar we vannacht slapen, hij komt maar tergend langzaam dichterbij. Zwetend ploeteren we naar boven, de lange laatste kilometer in de zon.

Om kwart voor 4 komen we aan. Ook hier slapen we in de slaapzaal. Iets wat ik me voorgenomen had zoveel mogelijk te vermijden, en waar we nu voor de 3e nacht op rij toch slapen, er zit weinig anders op eigenlijk en de afgelopen 2 nachten heb ik redelijk geslapen.

De slaapzaal is boven in het chalet en een interessante constructie met veel balken waar je omheen moet klimmen. We 'kiezen' een tweepersoons bovenbed (allemaal stapelbedden) en richten ons nest in, we krijgen langzamerhand door hoe je dat handig kunt doen. Het is behoorlijk druk, ik hoop dat de oordoppen me door de nacht heen gaan helpen. Kamperen is echter geen optie hier: geen meter vlak en het gaat regenen vannacht.

De douches zijn een soort dixies die buiten staan en waar iedereen zich voor uit en aan staat te kleden, het kan hier maar beter goed weer zijn. 

Om 18.45 is het gezamenlijke diner, het menu is 'eten wat de pot schaft'.