Arenzano - Genua

Vrijdag

24,9 km, 146 hoogtemeters, top 57 meter 

Als je er gisteren vroeg bij was: die blog is na 21.00u nog aangevuld.

De nacht was kuis en vrij slapeloos. Het was te warm in de kamers, Pjotr werd belaagd door een mug, en om een uur of 3 ging het onweren en moest de was die buiten hing naar binnen. We slapen om onduidelijke redenen zo vaak slecht dat we ons er maar niet meer druk om maken, blijkbaar kunnen we met de schaarse uurtjes die we wel maken ook toe.

Om 7 uur staat het ontbijt voor ons klaar. De zusters zijn nog nergens te bekennen, het ontbijt wordt gerund door iemand die erg lijkt op Maria van ome Gerrit. Bij haar rekenen we ook af, € 50 voor twee overnachtingen met ontbijt. Aan een stempel in ons pelgrimspaspoort kan ze ons niet helpen: dat hadden we gisteren aan de zusters moeten vragen. Jammer...

Om 8 uur vertrekken we. We doorkruisen het mooie Arenzano en lopen dan een heel stuk over een stoep met links van ons de Aurelia en rechts de zee. Het is niet druk op de weg en het loopt lekker door zo. Her en der zijn Mariabeeldjes van wisselende afmetingen op rotsen geplaatst.

De nieuwe schoenen zitten mij als gegoten. Pjotr loopt ook goed op de zijne, en zo schieten we lekker op. Ergens staat op een gebouwtje 'Aurelia 545 km', zou dat de afstand tot Rome zijn?

In Voltri drinken we cappuccino in een levendig dorpscafé. Het is een door Genua opgeslokt stadje, toerisme is hier ver te zoeken. De cappuccino kost hier een prettige €1,20. Vanaf nu lopen we door stedelijk of industrieel gebied. Vaak over sneue stoepen langs de Aurelia, soms een stukje achterlangs door woon- of winkelstraten. In Pegli is er zowaar weer een stuk boulevard en strand, daar lunchen we dan ook. Ik had me voorgenomen vandaag eens farinata te kopen, dat is een pizza/pannenkoekachtig gerecht gemaakt van kikkererwtenmeel, een ligurische specialiteit. Pegli claimt zelfs de bakermat van de farinata te zijn, dus dat is toepasselijk. Ik kies voor farinata al zucca (met pompoen). We eten 'm op het strand. Lekker spul, en behoorlijk zwaar! 

Het strand heeft bijzonder amusement. Ik zie twee bootjes naar zee tuffen, ze stoten zwarte rookwolken uit als in een tekenfilm en komen even later terugvaren met een grote tanker tussen zich in, sleepboten dus. Interessant om te zien hoe ze manoeuvreren: soms trekt de voorste, soms trekt de tros naar de achterste strak zodat die kan remmen/bijsturen. Achter het scheepvaartkanaal ligt het vliegveld van Genua waar regelmatig vliegtuigen opstijgen. 

En toch is het een lekker strand: het water is helder, er is een douche, en de strandwacht houdt zijn telefoon, en misschien ook wel de zeldzame zwemmers, goed in de gaten. Hij krijgt bezoek van een oude dame die iets voor hem meebrengt. Hij helpt haar zorgzaam in en uit het water. Zijn oma?

Als we beginnen te schroeien is het tijd om verder te gaan. Nog een stuk bewoonde wereld met winkelstraten, en dan wordt het serieus lelijk en lopen we kilometers langs de Aurelia en zelfs langs de snelweg. Overal zijn stoepen en zebra's, dus gevaarlijk is het niet.

De bus pakken zou doodsimpel zijn, maar daar verdien je geen aflaat mee, dus lopen zullen we. We pauzeren op een talud tussen snelweg en containerterminal, een 'best oké' plek. volgens Pjotr. De standaard daalt wel...

Nog een kilometer of 5 te gaan. De eerste 3 lopen langs drukke meerbaanswegen en onder een andere snelweg. Het is hectisch: veel lawaai, vaak oversteken, wel bij zebra's met stoplichten maar het begint me op de zenuwen te werken. De laatste 2 km gaan door het toeristische deel van de stad, klein straatje in, klein straatje uit. Pjotr navigeert ons met vaste hand naar ons logeeradres. We moeten op nummer 5 zijn, er wordt ook opengedaan maar die meneer zegt we bij nr 7 moeten zijn en daar worden we ook verwacht gelukkig. We krijgen een mooie grote kamer met luxe badkamer. De WiFi werkt zelfs, na enig puzzelwerk.

Een bijzondere etappe vandaag: lang en, uhm, laten we zeggen 'gevarieerd'. Stad uit naar het oosten schijnt draaglijker te zijn. Dat gaan we over een paar dagen beleven. Morgen pakken we eerst de trein naar het Lago Maggiore voor een mini-break bij familie. Ook fijn!